Sessiz - Kimsesiz

Sesinizi çıkarmadan, mimiksiz bir şekilde etrafınıza baktığınız oldu mu hiç?

Bir alışveriş merkezinde, köşeye geçip de sadece insanların yüzüne bakıp, kıyafetini, yaşam tarzını anlamaya çalıştığınız, hissettiğiniz oldu mu?

Kiminin yüzündeki tebessüme, kiminin ise yürek burkan acısına, el ele tutuşan çifte, koşuşturan çocuklara!..

Konuşmadan anlaşmaya, hayatlarına dokunmaya, dertlerini dinlemeye fırsat buldunuz mu?

 

Bu acımasız dünyada, kim mutlu ki hayatından?..

  Kim; isyanı bir kenara bırakıp da, bir günlüğüne başka bir kişiliğe bürünüyor?

Bu tarz durumlarda insanın beyni nasıl hızlı çalışır değil mi? 

Onlarca şeyi aynı anda düşünür, herhangi bir karışıklık olmadan hepsini çözme yoluna gireriz..

O kalabalığın içerisinde, yalnız hissedersin kendini. 

Yalnızlığını sorgularsın, etrafa bakarak sana yakın hayatı ararsın, yahut şükretmek için kolaçan edersin etrafı.

Hani şükretmiyoruz ya kendimize, bari başkalarından ders çıkarsak ya, örnek alsak ya..

 

Belki de yine kolay yolu seçeceğiz, umursamadan yaşamaya devam edeceğiz..